Sinterklaas (ingezonden stuk)

Het zal eind november of begin december zijn als u dit leest. Is natuurlijk afhankelijk wanneer De Schakel wordt gepubliceerd. Maar in ieder  geval, Sinterklaas moet nog komen. Graag wil ik het even hebben over de periode dat ik ongeveer negen jaar moet zijn geweest. Ik had toen steeds gehoord dat de sinterklaastijd een dure periode zou zijn, maar dat kon ik niet goed begrijpen.

Waarom was sinterklaas een dure periode, want wat we kregen was toch van Sinterklaas, nou, waar maakte men zich dan druk over? Maar ik had toen al duidelijk twijfels over de Sinterklaas. Want het was mij al opgevallen dat, als wij moesten zingen, mijn ouders altijd wisten wanneer Zwarte Piet langs zou komen om hier of daar wat, maar vooral in elke hoek, strooigoed te smijten. En heel vaak zag ik geen zwarte hand maar een witte hand die wel wat leek op die van de buurman. Omdat ik bij de oudere broers en zusjes hoorde, durfde ik daar niet over te praten want wisten zij wel of de sinterklaas wel echt was? En er met mijn ouders over te praten durfde ik al helemaal niet, want wisten zij wel hoe dat precies zat met die sinterklaas? In ieder geval was het voor mij allemaal een beetje vreemd. In die periode kwam sinterklaas, toen voor de laatste keer, in de voormalige noodkerk. Wij kinderen van de lagere school kregen daar dan een snoepzakje van de Sint en zijn twee zwarte Pieten. Het vreemde vond  ik toen ook dat alle moeders een grote speculaasman kregen en de vaders niks. Toen ik dat aan mijn moeder vroeg, zei ze dat dat kwam omdat de mannen op de zondagmorgen naar Rutten mochten  en de vrouwen niet. Ja, kijk dat was dan natuurlijk wel duidelijk. Het sinterklaasfeest op  6 december zelf was natuurlijk een groot feest. Alleen   wat je graag zou hebben gehad, kreeg je niet. De vier oudste hadden al een paar jaar bovenaan op het verlanglijstje een fiets staan. Maar al die jaren kwam er geen fiets. Het werd een bromtol, een pop. of zo iets dergelijks. Voor ons was dat eerst onbegrijpelijk, maar toen we het naadje van de kous wisten van de Sinterklaas en zijn zwarte Piet, was het ook voor ons wel duidelijk dat onze ouders zich zulke “uitspattingen” niet konden permitteren. Omdat we niet zo veel gewend en verwend waren, was het rijden van de Sint, ondanks dat we het niet breed hadden, toch een geweldig feest.

KA-HA