Van nature komen, rond September, kleine Kreie, al snaterend, bij elkaar. Vergelijkbaar kwamen maar liefst 25 vijfenvijftigers, gezeten op hun “stalen” Ros met “stoek”, bij elkaar bij de Boos, voor hun jaarlijkse picknicktocht.

Na `t uitdelen van een zakje extra “krachtvoer” en wat instructies van organisator Hay, vertrokken we, onder alwéér een stralend zonnetje, richting Horst, waar de eerste stop was gepland, bij `t mooie clubgebouw van de Hondenvereniging. Ze hadden heel gastvrij voor ons de overkapping opengelaten. Banken en stoelen stonden voor ons klaar, zodat we onze toch al wat oudere knoken, even tot rust konden laten komen en wat drinken, waarna we een bedankbriefje achterlatend, verder fietsten. Via mooie, rustige wegen, kwamen we door het leuke dorp Melderslo, waar we langs “De Locht” fietsten, via via naar Broekhuizen. Hier verwacht je huizen met ‘broeken’, maar dat is dus niet zo. Tóch een fijne plaats. Vérder ging ‘t, terwijl de moed er nog volop in zat en de “achterwerk(jes)…, nog niet gekwetst, langs  Mooder Maas, naar `t schilderachtige dorpje Lottum. Wat jammer, dat hier géén rozenfeesten meer zijn, maar voor ons was `t nu juist lekker rustig, wat met zo’n lange colonne  héél goed uit kwam. Zo tegen 12.30 uur naderden we ons picknickpunt, welke bij de fam. Vosbeek in de loods was.  Laten zij nu “toevallig” familie in de Boekend hebben, en wel Coby, die dan ook veel bij te praten had. Veelvuldig werd door de dames met “hooge” nood, van het toilet gebruik gemaakt. Ze hadden dan ook niemand zo’n moderne, pas op T.V. geteste plaspiemel bij zich, die hun emancipatie toch wel wat kan verbeteren. Na innig afscheid(voor zover dit in coronatijd mogelijk is) van de Vosbeekjes, met een paar zoete attenties, werd nog even in een mooi kapelletje vlakbij, een kaarsje tot ontbranding gebracht, met uiteraard diverse verschillende gedachtenissen én de vraag voor weer `n mooi zonnetje in 2022.

Via Grubbenvorst togen we verder naar de “bij-stad” Blerick. Dit keer eens niet langs de IIssalon, want we moeten állen dringend aan de lijn denken, hé. Langs de Skylijn van Nelly én de Molenbossen kwamen we bij de laatste stop, en wel in `t nederige stulpje van Mien en Hay , op vijf hoog in  `t Zonneveld. Hier stond de aardbeienvlaai met slagroom én de koffie/thee gereed. Deze werd door de meesten genuttigd op `t ruime balkon, waar `t goed toeven was, en van een móói uitzicht werd genoten. Door hoogtevrees kon niet iedereen hiervan genieten, hé Piet? Na nog een fris drankje, en een rondleiding, werd aanstalten gemaakt, huiswaarts te keren. Maria, (wat kan ze dat goed), sprak nog een dankwoord aan de organisator én z’n vrouw Mien, die, ondanks dat ze hechtingen in haar hoofd had, van een op de weg springende lantarenpaal in de Boekend drie dagen tevoren, tóch mee was gefietst. Wát een bikkel, hé. Je máákt soms wat mee!!! En zó was een mooie, stralende dag weer véél te snel voorbij.

                                         Uw reporter “Ôngerwaèg”. 16-09-2021